Züleyxa Nadirdən xüsusi olaraq ONN media üçün.

Bir neçə il əvvəl saytlardan birində oxudum ki, qardaş Türkiyədə bir nəfər imkanlı şəxs Ramazan günlərində 3 dükanın “borc dəftəri”ni satın alıb, yəni dükanlara borclu insanların pulunu ödəyib. Düşünmüşdüm ki, görəsən bizdə də belə bir insan çıxıb bu cür comərdlik nümunəsi göstərə bilərmi?  Bu günlərdə bizdə də belə insanın olduğunu öyrəndim.  Bakıda xeyirxah bir insan sakinlərin məhəllə marketləri və apteklərə olan bütün borcunu ödəyib. Adını və kimliyini bildirməyən həmin şəxs bu hərəkəti Ramazan bayramı münasibətilə etdiyini söyləyib. O, borcunu ödədiyi mağazalardakı “nisyə dəftər”lərini özü ilə aparıb və bu barədə mağazanın qarşısına elan da yapışdırıb.

 Nə gözəl! Demək ki, dünya yaxşılardan xali deyil. Həmin yaxşılar azərbaycanlı olanda, xeyirxah addımlar atanda isə adamın ürəyi dağa dönür. Onlar başqalarından fərqlənirlər. Bu fərqli insanlar nümunə olur, əliaçıqlığı, səxavəti, humanistliyi və xeyirxahlığı ilə yaxşılığın fövqündə dayanırlar. Onlar  hər zaman cəmiyyətin sosial bərabərsizliyində bir tarazlıq yaratmaq istəyirlər. Arzuların, ideyaların satın alındığı, hər şeyin pulla qiymətləndirildiyi, insan həyatının normal davam etməsi üçün pulun ən böyük və ən əsas vasitə olduğu bir zamanda, eləcə də şəxsi mənfəətini hər şeydən, hər kəsdən üsütn tutan insanların olduğu bir dünyada xeyirxah insanlar tutya kimidirlər. Allah bu cür insanları bütün dövrlərdə insanlar üçün yaxşılıq, xeyirxahlıq mücəssəməsi olaraq göndərir.

Xeyirxah insan təfəkküründə, xarakterində,  digər hiss və düşüncələrində, eləcə də çevrəsindəkilərlə davranışında bir şəfqət, mərhəmət, ehtiyacı olana təmənnasız kömək etmək kimi ali keyfiyyətlərə malik olur. Bu köməklik əsasən əhalinin zəif sosial təbəqəsini özündə əks etdirən aztəminatlı ailələrə, kimsəsizlərə yönəldilir.

Bu gün ölkədə onlarla  oliqarx,  yüzlərlə milyonçu məmur, biznesmen var və onları hamı tanıyır. Amma bu şəxslərin öz sərvətindən ehtiyacı olanlara, gündəlik dolanışığa, lap elə bir tikə çörəyə möhtac insanlara yardım etdikləri görünmür. Milyonlarla manat sərvət toplayan bu insanlar, sanki, azərbaycanlı deyil, qazandıqları bu xalqın yeraltı və yerüstü sərvətləri hesabına olmayıb. Bəlkə də elə hesab edirlər ki, dəyəri milyonlarla ölçülən var-dövlətləri göydən düşüb, havayı başa gəlib. “Ruzinizi verən zaman bəzinizi bəzinizdən üstün tutar Allah. Ruzisi çox düşənlər bu ruzidən verməyirlər əlləri altında olan kəslərə. Yoxsa ki, ruzisini almaqda hamı birdir” (Nəhl surəsi, ayə 71). Məncə, şərhə gərək yoxdu.

Azərbaycanda sosial bərabərliyi aradan qaldırmaq dövlətin borcudur və bu sahədə  görülən işləri, həyata keçirilən  tədbirləri danmaq olmaz. Amma bəzən bu tədbirlər gözlənilən effekti vermir – məhz  həmin oliqarxlara, məmurlara görə. Çünki onlar dövlətə  dəstək vermək əvəzinə sosial  bərabərlik yönümündə ayrılan vəsaitə də göz dikir, nə cür olur-olsun ələ keçirməyə cəhd edirlər. Bu səbəbdən də dövlətin bu işi ictimai dəstək qazana bilmir.

Dövlət Təhlükəsizlik Xidməti tərəfindən saxlanılan icra başçılarının, Dövlət Sərhəd Xidmətinin vəzifəli şəxslərinin, Mədəniyyət Nazirliyinin səlahiyyətli rəhbərlərinin təkcə vəzifə səlahiyyətlərindən sui-istifadə etmək, dövlət  vəsaitini mənimsəmək, külli miqdarda rüşvət almaqla gözləri doymumuş.  Onlar utanmadan karonavirus pandemiyasından əziyyət çəkən insanlara dövlətin və ayrı-ayrı şəxslərin göstərdiyi yardıma da əl uzadıblar. Allahdan qorxmayan, vicdanlarını ititrən, əxlaqı, qeyrəti pul-parada görən bu adamlara  DTX yaxşı “dərs verdi”.

Hələ bir neçə il əvvəl prezident İlham Əliyev regionların inkişafı ilə bağlı müşavirələrin birində belə bir  fikir söyləmişdi: “Bu gün Azərbaycanda çox böyük, regional, yəni, transmilli mahiyyət daşıyan şirkətlərin böyük dövriyyələri, böyük kapitalı vardır. Mən bunu ancaq alqışlayıram. Yəni biznesin, sahibkarlığın sosial məsələlərin həllində də iştirakı hesab edirəm ki, həm iş adamlarına mənəvi bir qida verəcək, həm də ölkəmizin inkişafına səbəb olacaq… Bu işlər, əlbəttə ki, məcburi xarakter daşıya bilməz. Ancaq mən hesab edirəm ki, imkanlı firmalar, şirkətlər, iş adamları ağır vəziyyətdə yaşayanlara əl uzatsalar yaxşı olar”.

Paşinyan sərhədimizi pozmasın deyə, görün nə etdi

Ölkə başçısı bundan artıq daha nə deməlidi? Yaxud da hansı vasitə ilə təzyiq göstərməlidir ki, bunların canına isti keçsin? Amma yox, hətta bu təzyiq mexanizmi işə salınsa belə yenə də  hər hansı bir yolla aradan çıxacaqlar. Sərvətini qorumaq  yolunda canlarını belə verməyə hazır olan bu adamlar unudurlar ki, topladıqları var-dövləti özləri ilə o dünyaya aparmayacaqlar. Burda qalacaq, bəlkə də heç övladlarına belə qismət olmayacaq. Bu gün həbsxana divarları arasında günlərini sayan necə-necə məmurun, oliqarxın  taleyi bunu sübut edir. Belə aqibət  qarşıda hələ neçələrini də gözləyir…

Pul nə üçündür? Xərcləmək üçün qazanılmırmı? Amma özünə  çatacaq qədərini xərcləyəndə əsil insan kimi yaşayırsan, qorxu-hürkü  hissi səni təqib etmir. Rahat yataraq yuxudan gümrah oyana bilirsən. Bəlkə də imkanlı, varlı-pullu insanlar pullarını xərcləməyin mexanizmini bilmirlər. Gəlirlərini hara yönəltməyi, necə istiqamətləndirməyi düşünən ağılları da o qədər çox deyil. Ağıllı olsalar maliyyə menecerlərinə müraciət edə bilərlər. Amma bilmirəm Azərbaycanda belə bir  peşə varmı, yoxmu?  Ölkədə kifayət qədər savadlı, bacarıqlı, intellektli gənc var. Əgər yoxdursa, belə bir institut təsis edib, həmin gəncləri cəlb etmək lazımdı. Onlar milyonçulara həm  halal pul qazanmağı, həm pullarını normal insan kimi xərcləməyi öyrədər, həm də xeyriyyəçilik yolunda addım atmalarına kömək edərlər.

 Mal-mülk, dəyəri hesaba gəlməyən sərvət, çoxlu pul insana xoşbəxtlikdən çox bədbəxtlik gətirir. Bu bədbəxtlik Şərq nağıllarında  qızıl ilanın yer altında qaş-daş üstündə yatması ilə ifadə olunub. Acgöz, sərvət hərisi olan birisi bu ilana toxunsa öləcək. Bu gün bizdə biznesmen, yaxud da məmur-oliqarxlar ən yaxşı halda müğənnilərə sponsorluq edir və bununla bir qədər vicdanlarını rahatlaya bilirlər. Halbuki bu işin də adı yaxşı səslənmir. Deyirlər ki, filan məmur, yaxud da  filan biznesmen filan müğənnini saxlayır. Bu da nə o məmura, nə də o müğənniyə başucalığı gətirmir.

Gün gəlir ki,  Allah insana  topladığı sərvətini, kimsəyə qıymadığı var-dövlətini xərcləmək üçün bəla göndərir. Bu gün dünyanı çənginə alan koronavirus pandemiyası çətinliklə ram edilən bəladı. Bəlkə də bir sınaqdı, imtahandı. Məlum oldu ki, dünyanın çox hissəsi bu sınağa hazır deyilmiş. İmtahandan kəsilənlər, sınaqdan keçə bilməyənlər oldu. Hələ də imtahan qarşısında aciz qalanlar var. Amma imtahandan yüksək bal toplayanları da hər kəs gördü. Azərbaycan bu imtahandan üzüağ  çıxdı. Koronavirus bəlası Avropanın nəhəng dövlətləri ilə müqayisədə bizim ölkəmizdə tüğyan edib qarşısına çıxanı çənginə ala bilmədi. Pandemiya ilə müharibədə  prezident İlham Əliyevin birbaşa nəzarəti və təşəbbüsü ilə atılan addımlar demək olar ki, bir nümunə oldu. Dünyanın nüfuzlu mətbuat orqanları Azərbaycan təcrübəsindən yazmağa başladı.

Bu nümunənin və təcrübənin əldə ediləməsində dövlətlə yanaşı sıravi insanlar, xeyirxah şəxslər də təkan verdilər. Həmin günlərdə əhalinin yoxsul təbəqəsinə göstərilən yardımlar hələ uzun müddət danışılacaq. (Bu, ayrı bir  mövzudu). Amma işsiz qalıb, evinə çörək apara bilməyənlərin qapısını döyənlər, ozü görünməsə də yardım göndərənlər tutya kimi insanlardı.

Sulutəpədəki “nisyə dəftər”lərini nağd pula satın alan İNSAN bu günlərin ən dəyərli tutyasıdı…

ONN İnformasiya Agentliyi
Çap Et