Bu da mənim gileyim…

Keçirəm dağdibi cığırlarımı,

Çəkirəm dərdimin ağırlarını.

Aman, təklikdir yandırır-yaxır

Cəhənnəm odundan ziyadə məni.

Deyərdim, dərdimin ayaqları var –

Qoymusan yollarda piyada məni.

Quşlarla tutarmı çiyindaşlığım?

Bəlkə ağacların, bəlkə çayların,

Mən kimin dalınca gedim görəsən?

Kim qoydu bəs məni, yetim görəsən?

Sözü eşidilmir qoca dərvişin,

Nə olar ələnmiş ələk olanda.

Qızılgül solursa, olmaya keşkə

Mən kiməm? Nəçiyəm?

Seyran demişkən:

Bankomat oluram gərək olanda.

Özgə nəfəsiylə isinmir ovcum,

Bir kəsim yoxdu ki, oyada məni.

Düz yola çıxıram, yolum əyilir

Budaqdan tuturam, qolum əyilir.

Daha söykənməyə dayaq tapmıram.

Sənsiz ruhumu da oyaq tapmıram.

Yarpağa dönürəm – yellər aparır,

Bütün sahillərim sürüşüb gedir.

Yuyur torpağımı, sellər aparır.

Bütün rahatlığım gedib əlimdən,

Bir ilin içində qocaldı kişi:

– Deyən, qız-gəlinin pıç-pıçı artır.

Hərə öz qabına bir qalay vurur,

Mis kasa azalıb, qalayçı artıb.

Qəribə dünyadır bizim dünyamız,

Hesabı azalıb, sayğacı artıb.

Bəd dili kəsməyə qayçı azalıb.

Doğmalar azalıb, yad bacı artıb.

Evdə eşidən yox qoca dərvişi,

O adam deyilmiş, adam elə bil.

Mən, o mən deyiləm, yadam elə bil

Ah, yenə göynədi bağrımın başı,

Bir stəkan çay ver,

– Görüm keçirmi,

Mən çaylağa düşən ildırım daşı,

Çöl məni yandırır, çölüm içimi.

Sandıq şeirlərim çıxıb yadımdan,

Doğmalar beləcə yadlanıb gedir.

Yığılıb bir mücrü yaddaşım gedib.

Sən yıxdın evimi, evi dağılmış.

Sənsiz yıxılmışı qaldırmaq olmur.

Yaxşını, yamanı aldırmaq olmur.

Bu necə dövrandır, bu necə yaşam?

Yolum haracandı, mənzilim hara?

Qoymusan yollarda piyada məni.

Bu necə dövrandır, bu necə yaşam?

Daha nə yoldaşam, nə çiyindaşam.

Rütbəsi alınmış əsgərəm, paşam.

Bir az sərsəriyəm, bir az sərxoşam.

Bir kəsim yoxdu ki, oyada məni.

Qoymusan yollarda piyada məni…

2019

Buynuz

Günəş haqqında ballada

Nə deyim, bu günün sehridir bəlkə,

Qızıl qüllələrdə durur bu ölkə.

Bu sehrin yanından Xəzərə baxdım,

Xəzərdə açılan səhərə baxdım.

Möcüzədir günəşin bu tilusu.

Elə bil gündoğanda,

Yanır torpaq, yanır su.

Doğ günəşim, doğ görüm!

Zülmətləri boğ görüm!

Çiling-çiling doğranıb,

Tökülür göy Xəzərə.

Bərq vurur ilk şəfəqlər.

Göy sularda çarpışır.

Hardan alıb bu rəngi?

Aləm qarışır, sanki.

Dəniz daşır, göy qopur

Yerlər-göylər baş əyir,

İşıq pəhləvanına.

Fırlanır bu dünyanın,

Nəhəng çarxı fırlanır,

İşıq çarxı fırlanır.

Birdən yapışır durur,

Göylərin tavanına.

Çıxır şah eyvanına.

Gəlin deyil, qız deyil

Bu nə göyçək oğuldu.

Doğ günəş, doğ günəş!

Zülmətləri boğ, günəş!

Buludları ərit gəl,

Öz qüvvəni yerit, gəl!

Çıxdı hədəqəsindən,

Tabağlandı böyüdü.

Aləm qaldı sehrdə.

Ocağımız yanacaq,

Kişi çiyinlərində.

Allahın əlindədir,

Dünyamızın ən böyük,

Yarımdünya çələngi.

Göyümüzün nəhəngi,

Yerimizin gül rəngi.

Eh, günəşin yanında

Bənzəyən, bənzədilənlər yalan

Nə oxşatmaq, nə filan.

Şüası xalça-xalça,

Üfüqləri bəzəyən

Sən ey göyün, yerin

Həm ərşin, həm də sübhün günəşi

Allahdan almısanmı

Bu ahəngi, bu rəngi?

Yarımdünya çələngi.

Səninlədir nəzərim,

Par-par parıldar yanar.

Naxış-naxış dalğalar

Bu naxışa həmişə,

Güzgü tutar Xəzərim.

Başqasıyla nə işim?

Eh, canımda atəşim.

Baxıram ki, yolların

Uğurlu yol olacaq,

İşığın bol olacaq.

Qəzəbliyə, qəzəbin,

Əsəbliyə, əsəbin,

Yaxşılara, yaxşılığın,

Qoy olsun!

Aləmlə, kainatla

Ömrün boya-boy olsun.

Ey günəşim, günəşim,

Ey müqəddəs ocağım.

Xaqani demişkən:

“Düşmə ayağına hər cür alçağın”.

Babadağda gecə yarı

Salavatgahdan çıxıb

Ey ulu günəşim, ulu günəşim!

Tanrının yoludur, yolu günəşim.

Əkin-biçin vaxtını da bilirsən,

Suleymanın taxtını da bilirsən.

Ey, ulu günəşim,

Dan yeri ağarır…

Səhərim, Xəzərim.

Sizə salamlar.

Yəqin ki, şairin

Salamını alarlar.

Mən də Babadağında,

Bu ilkin sübh çağında,

Ziyarət yolunda,

Uğurlu yolum.

Salam, ey Xəzərim!

Salam, ey ulum!

Salavatgahdan keçib,

Salavat çevirdim, bir də günəşə.

Gözəldir bu dağın axar-baxarı.

Çağırır babamız,

Gəl-gəl yuxarı!

Günəşə, Xəzərə ilkin ziyarət.

Xoşdur bir səfərdə iki ziyarət.

Yəqin bilmişəm qədrini onda,

Göylər qızılıdır,

Üfüqlər alışmış qırmızı donda.

Üfüqlər şüanı ötürür ərşə,

Salavat çevirdim, bir də günəşə.

Xəzər qırçım-qırçım,

İlmə-ilmədir.

Naxışlar məni də,salır ilməyə,

Nə vaxtsa gələrəm bura ölməyə.

Qalxıram-enirəm, eniş-yoxuşu.

Anam da, mənimlə gedir yanaşı…

Günəş haqqında

Nağıl söyləyir anam,

Mən də  günəşimə,

Ana deyirəm.

Yetməz bu sevdalar,

Sona deyirəm.

Ey böyük nəhəngim,

Qırxqanad çələngim..

Doğ görüm, doğul görüm!.

Həmişə Xəzərimdən,

Doğulan oğul görüm…